هوای تازه

دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد روزگار غریبی است نازنین و عشق را کنار تیرک راهبند تازیانه می زنندعشق را در پستوی خانه نهان باید کردشوق را در پستوی خانه نهان باید کرد روزگار غریبی است نازنین و در این بن بست کج و پیچ سرما آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند به اندیشیدن خطر مکنروزگار غریبی است نازنینآنکه بر در می کوبد شباهنگامبه کشتن چراغ آمده استنور را در پستوی خانه نهان باید کرددهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم دلت را می پویند مبادا شعله ای در آن نهان باشد روزگار غریبی است نازنین نور را در پستوی خانه نهان باید کردعشق را در پستوی خانه نهان باید کردآنک قصابانند بر گذرگاهان مستقر با کُنده و ساطوری خون آلودو تبسم را بر لبها جراحی می کنندو ترانه را بر دهانکباب قناری بر آتش سوسن و یاسشوق را در پستوی خانه نهان باید کردابلیس پیروز مست سور عزای ما را بر سفره نشسته استخدای را در پستوی خانه نهان باید کردخدای را در پستوی خانه نهان باید کرداحمد شاملو + نوشته شده در  ۱۳۹۶/۱۰/۱۲ساعت 20:20  توسط علی  |  هوای تازه ...

عشق برای مردها همچمن یک زخم عمیق می ماند!
به همین دلیل بی آنکه چرایش را بدانند، از کسی که بیشتر از همه دوست دارند می گریزند!
آنها از این زخمها می هراسند... هوای تازه ...